Μητέρα, σύζυγος, δικηγόρος, αθεράπευτα αισιόδοξη, συνειδητή ανθρωπίστρια και πεισματικά μαχήτρια. Είμαι 42 ετών και αυτοδημιούργητη επαγγελματίας. Επέλεξα συνειδητά να δραστηριοποιηθώ στη Λάρισα, την πόλη που μεγάλωσα και αγαπώ γιατί κάθε πέτρα είναι βαριά στον τόπο της, όπως λέει ο πάνσοφος λαός μας. Δεν το μετάνιωσα, το αντίθετο, μα ούτε και θα ξεχάσω ποτέ τις δυσκολίες που συνάντησα.
Προέρχομαι από κτηνοτροφική οικογένεια και οι γονείς μου μου έδωσαν όλα τα θεμέλια ψυχής που χρειαζόμουν και στερήθηκαν τα πάντα για να σπουδάσω. Σπούδασα στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, άνοιξα δικηγορικό γραφείο από τα 24 μου χρόνια στη Λάρισα, και δεν έχω σταματήσει ποτέ να μαθαίνω: απέκτησα μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο Αστικό, Αστικό Δικονομικό και Εργατικό Δίκαιο του ΑΠΘ και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο Τμήμα Γεωπονίας- Ιχθυολογίας κα Υδάτινου Περιβάλλοντος ‘’Αειφορική Διαχείριση Υδατικού Περιβάλλοντος’’ του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας.
Ως εκ τούτου, έχω μάθει στη ζωή μου ό,τι τίποτα δεν σου χαρίζεται και κανένα εμπόδιο δεν είναι αξεπέραστο με σκληρή δουλειά. Έχω μάθει να λέω τα πράγματα όπως είναι, και να σέβομαι ότι κάθε άνθρωπος κουβαλάει τη δική του ιστορία.
Πιστεύω ότι η Θεσσαλία μπορεί να αναγεννηθεί μόνο αν στο τιμόνι της βρεθούν άνθρωποι που τους νοιάζει η κοινωνία και όχι η επικοινωνία. Άνθρωποι που ανησυχούν για το εάν βρήκαν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα του κόσμου και στις νέες προκλήσεις της σύγχρονης εποχής. Άνθρωποι που δεν θα προσκυνάνε την εκάστοτε κεντρική εξουσία, αλλά θα κοπιάζουν για να αποκτήσουμε ανθεκτικές υποδομές και ποιότητα ζωής για όλους, να αναπροσανατολίσουμε την παραγωγή μας στην πράσινη γεωργία και να διαχειριστούμε ορθολογικότερα τους φυσικούς μας πόρους. Η νυν Περιφερειακή Αρχή με Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, τον Δημήτρη Κουρέτα, εγγυάται ότι δουλεύει για να σμιλευθεί η σφραγίδα της ανθεκτικότητας στην κοινωνία με απώτερο στόχο να μείνουμε στον τόπο μας.
Ασχολούμαι με την Πολιτική γιατί πιστεύω ότι τίποτα δεν θα αλλάξει στην καθημερινότητά μας αν η δική μας γενιά, η γενιά που βιώνει περισσότερο από κάθε άλλη τα απότοκα των αλλεπάλληλων κρίσεων, δεν βροντοφωνάξει «παρών». Ενδόμυχα έχω την ανάγκη να μάθω και στα τρία μου παιδιά που αποκτήσαμε με το σύζυγό μου Νίκο Πουλαράκη, τον Μιχάλη, τον Γιάννη και την Ελισσάβετ-Μαρία, ότι δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από το να προσφέρεις στον τόπο σου και στους ανθρώπους που αγαπάς.
Πορεύομαι πάντα με βάση το καζαντζακικό «Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι».
